Leczenie częstoskurczu nadkomorowego obejmuje kilka różnych metod, które dobiera się indywidualnie w zależności od częstości napadów, ich nasilenia oraz stanu zdrowia pacjenta:

1. Doraźne przerywanie napadów

– Manewry zwiększające napięcie nerwu błędnego – najprostszy sposób przerywania napadu:

  – Próba Valsalvy (wydech przy zamkniętej głośni, np. parcie na stolec)

  – Zanurzenie twarzy w zimnej wodzie lub wypicie szklanki zimnej wody

  – Masaż zatoki szyjnej (ostrożny ucisk nad wyczuwalną tętnicą szyjną, nigdy nie po obu stronach jednocześnie)

– Leczenie farmakologiczne – dożylne podawanie leków zwalniających czynność serca (leki antyarytmiczne)

– Kardiowersja elektryczna – stosowana w przypadkach niestabilności hemodynamicznej pacjenta lub gdy inne metody zawiodły. Polega na podaniu kontrolowanego impulsu elektrycznego przywracającego prawidłowy rytm serca, wykonywana w krótkotrwałej narkozie. Energia początkowa wynosi zazwyczaj 50-100 J.

2. Leczenie przewlekłe

– Farmakoterapia – stosowanie leków antyarytmicznych na stałe w celu zapobiegania napadom. Należy pamiętać, że leki w większości przypadków stanowią tylko profilaktykę występowania częstoskurczu, a nie leczenie przyczynowe.

– Ablacja – uznawana za najskuteczniejszą metodę leczenia częstoskurczu nadkomorowego, często rozważana jako opcja pierwszego wyboru u odpowiednich pacjentów. Jest to jedyna metoda leczenia przyczynowego, która może trwale wyleczyć schorzenie. Procedura polega na:

  – Wykonaniu badania elektrofizjologicznego (EPS) w celu identyfikacji i lokalizacji źródła arytmii

  – Wprowadzeniu cewników przez naczynia krwionośne do serca

  – Zniszczeniu obszarów odpowiedzialnych za arytmię za pomocą fal radiowych (ablacja RF)

 Skuteczność ablacji w przypadku częstoskurczu nadkomorowego jest bardzo wysoka – przekracza 90-95%. Ryzyko nawrotu arytmii po udanej ablacji wynosi mniej niż 5%.

Wybór metody leczenia zależy od częstości napadów, ich nasilenia, wpływu na jakość życia oraz preferencji pacjenta. U osób z rzadkimi, dobrze tolerowanymi epizodami arytmii można ograniczyć się do doraźnego przerywania napadów. Natomiast u pacjentów z częstymi, uciążliwymi napadami ablacja cewnikowa jest często metodą z wyboru ze względu na jej wysoką skuteczność i możliwość całkowitego wyleczenia.

Tak, istnieją skuteczne leki stosowane w leczeniu częstoskurczu nadkomorowego. Na podstawie dostępnych informacji, leczenie farmakologiczne jest jedną z głównych metod kontroli tego typu zaburzeń rytmu serca:

1. Leki antyarytmiczne podawane dożylnie – stosowane głównie w przypadku ostrych epizodów częstoskurczu w celu przerwania arytmii.

2. Beta-adrenolityki (beta-blokery) – szczególnie bisoprolol, który jest lekiem II generacji, selektywnie działającym na receptory β1. Skutecznie kontroluje częstość rytmu serca, zwalnia przewodnictwo przedsionkowo-komorowe oraz zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Jest szczególnie skuteczny w prewencji epizodów częstoskurczu nadkomorowego.

Warto jednak zaznaczyć, że w wielu przypadkach leki stanowią jedynie profilaktykę występowania częstoskurczu i nie są leczeniem przyczynowym. 

W przypadku częstych i długotrwałych napadów częstoskurczu lekarz może zalecić przewlekłe leczenie farmakologiczne. Jeżeli jednak leki nie przynoszą oczekiwanych efektów lub arytmia nawraca, najskuteczniejszą metodą leczenia jest ablacja – zabieg, który pozwala zniszczyć w sercu struktury odpowiedzialne za generowanie zaburzeń rytmu. Skuteczność tej metody wynosi ponad 90-95% i jest uznawana za jedyną metodę, która może zapewnić całkowite wyleczenie.

Ablacja częstoskurczu nadkomorowego to małoinwazyjna procedura kardiologiczna stosowana do leczenia zaburzeń rytmu serca, która osiąga skuteczność nawet do 95% w przypadku częstoskurczów nadkomorowych.

Przebieg zabiegu

1. Przygotowanie pacjenta:

   – Pacjent pozostaje na czczo przez około 6 godzin przed zabiegiem

   – Okolice pachwin są dokładnie golone

   – Pacjent zostaje poddany sedacji (otrzymuje leki uspokajające)

   – Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, bez narkozy ogólnej

2. Badanie elektrofizjologiczne:

   – Lekarz dezynfekuje okolice pachwin

   – Po znieczuleniu miejscowym wprowadza do żyły udowej cienkie rurki (koszulki naczyniowe)

   – Przez koszulki wprowadzane są elektrody, które pod kontrolą RTG prowadzone są do serca

   – Elektrody są podłączone do komputera, który analizuje czynność elektryczną serca

   – Podczas badania może być konieczne sprowokowanie arytmii, aby precyzyjnie zlokalizować jej ognisko

3. Właściwa ablacja

   – Po zlokalizowaniu obszaru odpowiedzialnego za arytmię, lekarz wymienia elektrodę diagnostyczną na elektrodę ablacyjną

   – Elektroda niszczy niewielki fragment tkanki serca odpowiedzialny za arytmię, co prowadzi do powstania blizny blokującej nieprawidłowe impulsy elektryczne

Cały zabieg trwa zwykle 1-2 godziny. Pacjent pozostaje przytomny przez cały czas i może komunikować się z lekarzem, informując o ewentualnym dyskomforcie.

Po zabiegu

Po zabiegu należy uważać na miejsce wkłucia, unikać zginania kończyny w tym miejscu oraz przez około tydzień nie dźwigać ciężarów powyżej 10 kg. 

Ablacja jest obecnie standardową metodą leczenia częstoskurczów nadkomorowych ze względu na wysoką skuteczność, bezpieczeństwo i małą inwazyjność zabiegu.

Ablacja częstoskurczu nadkomorowego przynosi pacjentom szereg istotnych korzyści:

Wysoka skuteczność leczenia

– Wyjątkowo wysoka skuteczność zabiegowa – ponad 95% w przypadku częstoskurczów nadkomorowych

– Trwałe efekty terapeutyczne – tylko pojedynczy pacjenci wymagają powtórnego zabiegu

– Możliwość całkowitego wyleczenia arytmii, a nie tylko kontrolowania objawów

Alternatywa dla farmakoterapii

– Ablacja jest obecnie uznawana za metodę pierwszego wyboru w leczeniu częstoskurczów nadkomorowych

– Pozwala uniknąć długotrwałego przyjmowania leków antyarytmicznych i ich potencjalnych skutków ubocznych

– Po pierwszym epizodzie częstoskurczu nadkomorowego ablacja powinna być rozważana, a przy nawrotach arytmii powinna być preferowana nad leczeniem farmakologicznym

Poprawa jakości życia

– Znacząca poprawa jakości życia poprzez eliminację objawów arytmii

– Ograniczenie do minimum konieczności hospitalizacji

– Ustąpienie nieprzyjemnych objawów jak kołatanie serca, zawroty głowy czy omdlenia

Bezpieczeństwo i krótki okres rekonwalescencji

– Bardzo niski poziom powikłań – istotne problemy występują u mniej niż 0,5% pacjentów

– Krótki pobyt w szpitalu – zwykle pacjent jest wypisywany już następnego dnia po zabiegu

– Szybki powrót do codziennej aktywności, w tym zawodowej – często już po tygodniu

Zapobieganie powikłaniom

– Przeciwdziała nasileniu się arytmii serca i jej nawrotom

– Zapobiega rozwojowi poważnych powikłań, takich jak niewydolność mięśnia sercowego

– Zmniejsza ryzyko zgonu związanego z zaburzeniami rytmu serca

Korzyści zawodowe i społeczne

– Szczególnie zalecana dla osób wykonujących zawody, gdzie napady arytmii mogłyby zagrażać ich bezpieczeństwu oraz bezpieczeństwu publicznemu (kierowcy zawodowi, maszyniści, piloci, służby mundurowe)

– Pozwala na pozostanie aktywnym zawodowo w profesjach wymagających pełnej sprawności fizycznej

Ablacja częstoskurczu nadkomorowego jest obecnie uznawana za metodę z wyboru, często preferowaną nad długotrwałym leczeniem farmakologicznym ze względu na swoją skuteczność, bezpieczeństwo i trwałe efekty terapeutyczne.

Tak, ablację częstoskurczu nadkomorowego można powtarzać, choć rzadko jest to konieczne ze względu na wysoką skuteczność pierwszego zabiegu.

Kiedy może być potrzebna ponowna ablacja?

– Po nieudanym pierwszym zabiegu – jeśli pierwsza próba nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, lekarz może zadecydować o powtórzeniu ablacji

– W przypadku nawrotu arytmii – u niewielkiego odsetka pacjentów arytmia może powrócić mimo początkowo udanego zabiegu

– Przy niekompletnej izolacji ogniska arytmii – gdy pierwotny zabieg tylko częściowo wyeliminował problem

Kluczowe fakty dotyczące powtarzania ablacji

– Rzadka konieczność powtórzenia – skuteczność ablacji przy częstoskurczach nadkomorowych przekracza 90%, co oznacza, że większość pacjentów nie wymaga powtórnego zabiegu

– Indywidualna decyzja lekarza – o możliwości i zasadności powtórzenia ablacji decyduje kardiolog wykonujący zabieg, biorąc pod uwagę specyfikę przypadku

– Bezpieczeństwo kolejnych zabiegów – powtórne ablacje są równie bezpieczne jak pierwszy zabieg

Wysoka skuteczność przy częstoskurczach nadkomorowych sprawia, że powtórzenie zabiegu jest rzadko konieczne, ale w uzasadnionych przypadkach medycznych jest to możliwe i bezpieczne.